Siyahamba

Despois desta larga ausensia, debida a realización dos materiais para a exposición das opos, volvo con esta canción africana. A primeira vez que a oín quedei impresionada, foi nunha cena de maxisterio no Fogar de Santiso, cantárona os de musical, e aquelo foi impresionante, emocionaba oilos. Esta foi a versión máis parecida que encontrei a que eles interpretaron.



M.V.P., como sei que sigues obsesionado, me consta, decidín deixarche contestación aí abaixo.
Máis que nada porque non quero acabar como Lenon, e sería unha boa cousa que entre todos conseguiramos que deixaras a medicación.

Máis fotos do torneo

Está por saír unha edición especial "os caretos do torneo", polos que teredes que votar, pero como aínda los chicos de la cueva y yo "estamos trabaghando en ello", tendes que esperar. De momento mirade estas fotos feitas pola fotógrafa ofisial do Umia, Verónica.
Esta ves os comentarios non son moi elaborados porque non dispuxen de tempo para esmerarme, vale Cris.

No woman no cry

Creo que non necesito desir a quen dedico este vídeo, a canción xa o di todo. O viernes imos ter unha sesión de terapia e retroalimentasión contigo. Que non só necesitas ti, eu tamén me sumo.
Anímate!!!

Aleghríías do día!

Pois ben hoxe xa levei dúas aleghrías, bueno non son aleghrías exactamente pero son desas cousas que che pasan que che llenan de orgullo y satisfacción. Pois teño unha nova visitanta pero o que é máis interesante é que aumentamos as distancias, imos máis alá do charco, Chámase Roselene e é profesora en Brazil. Se queredes ver o seu blog ides o comentario que deixou na entrada anterior e pinchades sobre o nome.

Ademáis na páxina do colexio de Mariña Spike's somos enlace permanente, non con este blog, co Martina's world, e houbo unha persoa que escribeu o seguinte:

Andrederabal dijo...
Martina de onde é?¿?Pasareime polo seu blogge sempre que poida.
Wed Apr 11, 04:52:00 AM

É desir, empeso a ser famosa, a xente empesa a querer saber datos sobre min. Dentro de nada salirei no Tomate, en ABC e hasta no programa de Quintero. Teño que ir pensando en poñerme un ghuarda espaldas, que estas cousas empesan como quen non quere a cousa e acaba unha saíndo na páxina de sucesos como tantos outros famosos mortos xovenes.

Pois vou contestar aquí á preghuntiña de de onde son:

Pois sonche

de onde as brañas perden o seu bonito nome

pa convertirse en monte:

MANSELLE.

Esta foto non é que che me ghuste moito pero é a única que teño aquí no ordenador de Angueira.

Viaxe a Madrí

Este fin de semana non, o anterior fomos xogar o primeiro torneo da liga española a Madrí. Xogamos nas piscinas de Puerta de Hierro onde os riquitos van faser que saben xogar ó golf e experimentar extreme sensations como: comer un bocadillo de anchoas.
Pois ben o resultado non foi moi bo pois quedamos, as UMIA GIRLS, cuartas , tiñamos que ter quedado terceiras pero bueno.Para aclarar dudas, non había só catro éramos 8 equipos de mulleres.
A verdá é que estamos reestructurando o equipo pois somoche un pouco coma a rianxeira: ondiñas veñen ondiñas van. Pero bueno, este ano temos dous super fichaxes (bueno un, que Cris xa é do ano pasado, aínda que debuta este) e Verónica que é un portento físico.

A este non fomos cos homes, ó final foron os pequenos ós que lles tocou compartir torneo con nós. Xa vos podedes imaghinar á Peggi e a min fasendo de supernanis.
Pois ben, gracias ó noso esforso quedaron terceiros.

Non me lío máis que os blogs que suelen ter moita letra sonche os que casi ninguén mira e resultan aburridos.
Deixovos ca primeira remesa de fotos: feitas por Cris.