Semana negra

A semana pasada foi unha semana negra pó Umia. Nunca nos imaxinamos que podían chegar días tan malos pó equipo, unha ves superados os problemas co concello, sobrevivir nun contenedor de obra en vez de club náutico e pagar cifras desorbitadas de alquiler de furgonetas pa mover ós tres equipos, o Umia baixou a segunda.
Na páxina de Canoepolo xa se fala da morte dun equipo, que triste, esperemos que non sexa así.
Era sabido que esa semana ía ser negra: a parte do descenso do náutico, o Celta baixou (síntoo Cris) o Barsa non pudo ganar e o que foi peor morreu o ídolo do Umia.
O que é o destino o equipo baixa e o Fari morre.
(Que ninguén pense que é unha entrada tipo cachondeo porque esta vez o meu humor negro queda a un lado).
Sinto tremendamente todos estes feitos e creo cada vez máis nas casualidades. Que ironía! Tantos quilómentros de viaxes acompañados polo noso querido Fari, e finalmente caen os dous xuntos.

Aquí acaba unha das entradas máis negras deste blog, dedicada a un Umia que esperamos se convirta en Fénix e resurxa das súas cenizas, con respecto ás do Fari seguirán vivas na nosa memoria.

Deixovos con esta canción que seguro que vos recorda o noso viaxe a Málaga.