Fieltromanía outra ves

Outra ves volvo a publicar unha entrada sobre creasións en fieltro, sei que a moit@s vos ghustan, e sobre todo son un entretenemento p@s que ides ter moitas horas libres neste mes de aghosto que estamos a punto de empesar. Se facedes click sobre esta foto d'arriba podedes visitar unha páxina na que podedes atopar diseños de todo tipo. A rapasa que os fai chámase Agustina e como podedes ler aquí na copia do seu perfil é Arxentina, pero vive en Salou:

Hola soy Agustina. Soy de Argentina y ahora vivo en Salou (tarragona). En mis ratos libres hago broches, pendientes y horquillas con fieltro, tela, hilos, botones y abalorios. Mis accesorios están cosidos a mano y basados en diseños propios. Si te interesan mis cositas puedes enviarme un email o visitar mi tienda online Artesanum o Dawanda. También puedes encontrarlos en "A Trapería" una casa de ropa original y second-hand de Santiago de Compostela, en la Rua Preguntoiro cerca de la plaza de Cervantes.

Estas son algunhas das súas creacións:

Nesta outra páxina que tamén podedes visitar a continuación tamén encontraredes moitos exemplos de complementos realisados en fieltro., solo tendes que pinchar na primeira foto.



Esta outra páxina catalana tamén está xenial:


Bueno, espero que vos gustaran os novos patróns que vos propoño pa esta temporada "verano-otoño" pero sobre todo pa que matedes o tempo cando non tendes millores plans.

Desde Amsterdam con Amor

Ola a tod@s. Como xa sabedes estou pasando uns días nas terras baixas. Aínda que chegar costoume sangre, sudor e lághrimas (bueno non tanto), pois como xa veriades na tele en Santiagho no aeroporto o día que eu tiña que voar houbo bastante revuelo por cousa de niebla (se non vos enterastes mirade na prensa ghallegha do 23). Pois a mitade dos pasaxeiros do noso vuelo foron enviados a Coruña e a outra mitade tuvemos que saír nun vo máis tarde do previsto. O que supuxo que a miña maleta e eu non voamos xuntas así como chegar 5 horas máis tarde a Holanda.
Bueno non vos preocupar xa recuperei a maleta e estou na casa sana e salva.
Onte como estaba sin roupa tiña a excusa perfecta pa ir de compras pero ó final ó mediodía trouxéronma co cal xa non teño excusa. De todas maneiras non creo que me resista a visitar os numeros HM que hai aquí, de feito onte xa me comprei este bolso


Bueno tamén como poderedes dedusir se estou publicando é porque conseguín internet ghratis. Pois si, onte farteime de intentalo e hoxe levántome pola mañán enchufo o ordenador e o condenado xa se me conecta, el soliño, a unha rede das que intentei onte. Nunca se sabe! Mañán ó millor resulta que xa non se me conecta.
Nesta entrada xa non escribo máis sobre as miñas chorradas, solo é unha entrada pa desir que cheghei sana e salva e que se teño oportunidá publicareivos algho.
Deixovos cunha cansión holandesa de un pescadeiro que cheghou a ser cantante Marco Borsato, ollo é aquí como Manolo Escobar aí, ollo pero menos pachangueiro e máis emosional e con maís trasfondo nas letras.
Que conste que collo unha das cansións máis chulas que encontrei en internet, e fora coñas´, xa veredes que o vídeo non ten desperdisio pa darnos conta das desghrasias do mundo. Como vedes empesamos de maneira vanal e acabamos de maneira solidaria.




Pa que vos faghades unha idea de como sería a súa vos sin cantar en holandés, i. e. sin tanto sonido ghutural:

The Magic of Ordinary Days

Marcho de viaxe, mentras non chego a destino e volvo a publicar deixovos unha peli, pa que vexades nestas noites de calor.
Abride a nevera collede un bo vaso de ghasiosa e ensendede o ventilador.
Bueno, Mary en ves da ghasiosa o diccionario. Síntoo pero a maior parte das pelis que atopo falan en jachupichu, pero bueno a trama e fásil así que non creo que importe moito perderse os diáloghos.
Que de que vai? Pois dunha rapasa de boa familia que queda preñada dun soldado (II Guerra Mundial) e ten que abandonar os seus estudios de arqueóloga pa casarse cun campesino que lle encontra seu pai e que asepta reconoserlle o fillo.
Xénero? Romanticallada, pero bueno non vos queixedes que na tele non é que poñan nada moito millor.

Homenaxe ás sintas

Formaron unha parte tan importante da nosa vida! Nelas grabábamos do radio aquelas cancións nas que normalmente se nos escapaban os comentarios dalgún locutor/a metepata que falaba antes de que a cansión acabara.

Eran como pequenos libriños nos que escribíamos (mellor dito almacenábamos) todo aquelo que significaba algo para nós. O peor de todo era que normalmente a sinta que máis nos gustaba se nos fastidiaba, o puñetero radio trincábanolas e fastidiábanola pa siempre, e como daquela o internet e o pirateo aínda na de na, tíñaste que fastidiar e estar pendente outra ves pa ver cando cha volvían a botar pa volvela a ghrabar.

O que máis fastidiaba, a parte de que se che estropeara, era que pa encontrar unha cansión tiñas que andar de diante p'a atrás media hora e sobre todo se non ibas apuntando os títulos.

Ahora parese que forman parte dun pasado tan lonxano, alí quedan no faiado ou nunha estantería perdida as TDK que tantas veses oímos e que con tanto cariño lles grabamos ou nos grabaron outros.

Deixovos con esta sinta tan espesial que consigue dominar a voluntá das persoas:

Isn't it ironic?