miércoles, julio 16, 2008

Homenaxe ás sintas


Formaron unha parte tan importante da nosa vida! Nelas grabábamos do radio aquelas cancións nas que normalmente se nos escapaban os comentarios dalgún locutor/a metepata que falaba antes de que a cansión acabara.

Eran como pequenos libriños nos que escribíamos (mellor dito almacenábamos) todo aquelo que significaba algo para nós. O peor de todo era que normalmente a sinta que máis nos gustaba se nos fastidiaba, o puñetero radio trincábanolas e fastidiábanola pa siempre, e como daquela o internet e o pirateo aínda na de na, tíñaste que fastidiar e estar pendente outra ves pa ver cando cha volvían a botar pa volvela a ghrabar.

O que máis fastidiaba, a parte de que se che estropeara, era que pa encontrar unha cansión tiñas que andar de diante p'a atrás media hora e sobre todo se non ibas apuntando os títulos.

Ahora parese que forman parte dun pasado tan lonxano, alí quedan no faiado ou nunha estantería perdida as TDK que tantas veses oímos e que con tanto cariño lles grabamos ou nos grabaron outros.


Deixovos con esta sinta tan espesial que consigue dominar a voluntá das persoas:



7 comentarios:

Moncho dijo...

Push the tempo!!!

Como mola! Fat Boy Slim forever!

Anónimo dijo...

Ola Martina

Hoxe raquel e mais eu acordámonos de ti e buscamos a túa nota nas opos... vaia notasa! E co baremo que tes e as noticias que corren sobre a nota de corte na vosa especialidade parece que podes entrar, non?

Moita sorte e a esperar.

Martina Bugallo dijo...

pois si, seghún me estuvo calculando unha amigha ando polo medio da lista. Pero bueno, ata que me vexa na lista de d@s que pasan o corte non durmo tranquila.
Ghrasias por vos acordar de min.

CRISSS dijo...

Sip, sip, cos cds xa non é o mesmo.
As miñas dúas primeiras cintas: Teresa Rabal e Village People (nunca me contaroncri como chegou ás miñas mans...)

Martina Bugallo dijo...

Ostras Teresa Rabal ten un pase de pequena pero os Village!! Ahora me explico eu moitas cousas!!

Ri dijo...

pois si señor eu era das que rompia as sintas SIEMPRE!... e intentaba amañalas usando pegamento co cal fastidiaba moitas veces a radio...son unha discípula de macgyber (ou como se escriba) cutre...
que boa sorpresa a de román e raquel, vai un saudiño! a ver si argallamos a churrascada-caraoque para despois do verán non??
(por sierto..son rita as dos risos)

Moncho dijo...

Para cando unha entrada na túa nova condisión de funsionaria? (Xa me podo retirar...!! Je, je!!)