Mucha

Como xa sabedes, @s que máis me conosedes, Alfons Mucha é un dos meus artistas favoritos. Como xa (creo ) que publiquei aquí unha entrada sobre as súas creacións hoxe o tema vai ser a repercusión da súa obra, outro tipo de traballos sen ser carteis ou pintura, e o uso dos seus traballos en productos de todo tipo. Despois da entrada anterior dedicada a Cris sobre Lenore, pensei, seghuro que tamén hai cantidadá de cousas sobre o traballo de Mucha.




Como esta cúpula mostra este home non solo pintou sobre tela, tamén frescos, diseñou xoias, cubertos...


A ver cando nos traen a Santiagho algho del.


Cando Checoslovaquia obtuvo a independensia, despois da Primeira Guerra mundial, Mucha diseñou sellos postales, billetes de banco e outros documentos gubernamentales p'a nova nasión.

Este outros son sellos conmemorativos dedicados a el.

E mismo The New York Daily News ó máis puro estilo Mucha.

Estes d'abaixo son os billetes. Non me dighades que non son unha obra de arte, non o noso euro, tan frío e con aquel puente que simbolisa a unión entre as diferentes nasións.



Como non, tamén temos que falar dos numerosos souvenirs representando as obras deste pintor: caixiñas, matruscas, ovos... Das duas fotos eu quedaríame cos obxetos d'arriba pois son máis fieles ás obras del.

Estes cofres tamén son unha virghería:

Tamén hai Mucha para os ludópatas, polo menos mentra xoghas ás cartas en ves de estudiar, non perdes o tempo e culturísaste:

Tamén atopei estes chaveiros e broches enmarcados en fieltro. Xa me fixen un , xa volo enseñarei noutra entrada.


Esto que vedes aquí abaixo que paresen chapas, son botóns, presiosos, a que si??
Recordades entradas anteriores sobre ilusións ópticas onde mostraba marabillosas creasións realisadas en tiza nas rúas, pois tamén atopei esta sobre unha obra de Mucha.



E como na entrado do outro día tamén os hai moi fans que se pintan ou se tatúan as obras dos seus ídolos no corpo.Este é un body painting moi eleghante, sobre todo pa sorprender @s respectiv@s no tan próximo san Pimpín. Toma nota Pegi, se podes paghar sen euros por unha limpiesa de cutis que o fin e ó cabo solo notas ti, como non vas a invertir en arte!?


Pero sin duda unha das cousas que atopei na rede e máis me chamou a atensión foron productos como estes envasados en latas decoradas cos seus cadros. Estoume planteando pedir alghunha por intenet.



E se pensábades que o Arguiñano era un xenio decorando os seus platos co tan repetitivo perexil, non me dighades que esto non é un plato elaborado, o que eu chamaría "artdeco-mer". Esta xente con catro palitos de cangrexo, un pouco de lechugha, ovo frito e xamón york fanche unha obra de arte, esto si que é talento!!

E se esta entrada vos ghustou... Proxima mente, chegha ós nosos monitores por San Pimpín...

Que me perdín?

Despois dun tempo ausente, haberá que faser balanse de todo o que pasou mentras eu non estuven.
Que me perdín?
Si, Obama por fin é presidente dos Estados Unidos, non é que a min me vaia ou me veña moito, pero pa moita xente vai ser bastante significativo e positivo (crusemos os dedos). Non vou falar do que significa esto:

-a marcha de Bush

- O caso dos espías do PP madrileño.



E finalmente un vento de tronsar eucalitos.


Ah! E que Cris está de exames e non se lle ve o pelo. Pois pa ela vai esta entrada, como sei que lle chifla a Lenore aquí tes o colmo dos seguidores desta nena tan singular.


Pero eres ti realmente unha "supermegafan"??
Mira o que significa ser un supermegafan:

Levala tatuada


Bordar as sábanas pa dormir máis serca dela



E hai hasta quen encarga unha blythe Lenore

Ilusións ópticas again

Recordades a Julian Beever (entrada do 3/12/2007) esa mezcla entre dibuxante, ilusionista da tiza... Pois aquí tendes outro para min aínda máis espectacular! Sobre todo pola temática elixida.
Mirade e opinade, acaso non parece que estes dibuxos sobre superficie plana teñen fondo, volume e mismo vida??? Podedes visitar os seus traballos aquí Kurt Wenner.

Despois de reis

No día despois de reis colgo estas imaxes, que o din todo por si mesmas. Esta d'arriba é boísima, debe levar un par de anos no meu ordenador. Mostra claramente a sociedade na que vivimos, unha sociedade caprichosa de nenos repelentes obsesionados con cousas materiais e sin ningún tipo de valor solidario. Bueno, non todos, hai que decir que no tempo que levo como docente atopei nenos (e moitos) tan bos, tan volcados cos débiles, tan colaborativos, que che deixaban ca boca aberta, e dos que moitos maiores deberían aprender.
Pero bueno, esta entrada é para criticar ós malcriados e eghoístas.
Aquí debaixo colgho a obra de Mark Ryden, é un ilustrador do máis macabro, bueno desde o meu punto de vista pois as imaxes son un tanto siniestras, non??