Do mar á montaña

Tanto traballar vai acabar comigho. A conta do traballo estou conosendo Ghalisia, pasei da praia á montaña. Se antes baixaba para chegar ó cole, e nesa baixada vía un mar asul ahora subo e o que vexo é un mar de niebla. Ollo, que o sitio tamén ten o seu encanto, pero é outro estilo diferente a Carnota.
Do que si teño vistas é do mosteiro de Armenteira que é este que tendes aquí arriba.
Que onde estou? Pois en Meis.
Como experiensia está sendo bastante novedoso xa que o colexio debido ó reducido número de nen@s non está dividido en grupos (1º,2º...) senón por ciclos , é desir os de primeiro están cos de segundo, os de terceiro cos de cuarto... Fixádevos se o ensino aquí pode ser moito máis individualizado que hoxe na clase de 2º ciclo tiña só catro nenas é un neno.

Bueno, para as compis de Cris un par de xoghiños. Este primeiro non vos vai saciar pois é moi fasiliño, só tendes que atopar os ósos que o can dos Scruff vai aghachando por tódolos curruchos.


Inanimate Alice é para os que vos gusta ler, pois ven a ser algo así como unha novela interactiva eso si con gráficos do milloriño. Bueno un inconveniente hai que practicalo inglés, vale Mary?Ollo a imaxe lévavos á páxina do xogo alí tendes varios capítulos da novela, recoméndovos ir por orden.


Neste outro tendes que axudar a que a pobre Senisienta sala do cuarto pa ir de copas. Ollo o xogo é ruso acordádevos de coller a opción en inglés.

Non teño tempo pa máis, nesesito durmir, senón unha non durme na p.... vida!

Mar de Lira

Como podedes ver no lugar que estou traballando estes días é do melloriño. Os colexios (pois é unha praza itinerante) estan moi cerquiña os uns dos outros, e o que é millor a praia está ó lado, co cal a maior parte dos días vou comer a ela. O tempo estes días tamén axuda a que a miña estancia en Carnota sexa marabillosa. Isto é calidade de vida!!
O lugar é super tranquilo e os alumnos moi boiños. En resumen estou encantada!!
Para que vexades o que eu vexo mentras como, aquí vos deleito con estas fotos, non moi boas pois foron feitas co móbil.



Como probablemente @s ludópatas que me visitan non viron saciadas as súas nesesidades ca entrada de San Pimpín, poden faselo ahora cuns cantos escape, o primeiro de temática puramente apropiada para tal festividade.


Dream Escape é unha mezcla de arte e surrealismo, numerosas obras de arte moi coñecidas por todos, ou casi todos, decoran a estancia. Temos que escapar deste cuarto tan surrealista.
Sei que Cris o vai disfrutar e a medida que o vai xogando cas compañeiras de piso vai ir desindo esta é unha obra de Magritte...



Imos a cenar a un restaurante italiano, pero como conseghir escapar desta terrible pizzería?

Bueno, PUN PLIS PLAS MAÑÁN MÁIS.

San Pimpín 2008. Amar en tempos modernos

Eso de reservarse para a noite de bodas xa non se leva, tan tremendo sacrificio pasou á historia.


Nos nosos días o aquí te pillo aquí te mato está á orde do día, sin preocuparnos polo obsoleto que dirán, que xa solo queda para os cotilleos de escaleira e de saída de ighlesia.

Un dos grandes cambios foi o gran protagonismo que pasamos a ocupar as mulleres, pasando de castas receptoras pasivas, a dominantes e activas . Pero nin con esas, as veses atopamos tal resistensia que pensamos, non son o sufisientemente atractiva ou é que non lle van as tías?
E por se as caso, pensamos deixame arreghlarme ben que hoxe vou de caza, pero o espello as veses non é bo amigho: un ghrano por aquí, unhas ogheras por alá...


E despois de tanta chapa e pintura cheghamos ós pubs e resulta que as Bratz desidiron hoxe saír todas de caza. E claro, como ós tíos vanlle os ósos as diosas da selulitis témonos que dedicar a outros menesteres.


Entón tomamos a determinasión: PASO DOS TÍOS, voume dedicar a cousas millores voume á neve, e a faser deporte que é o que me vai a min.



Pero nada máis cheghar atópaste co típico iogurín Pelayo Snow, que va de guai e que intenta ligar contigho fasendo cousas osea de verdá te lo juro flipantes na neve. E ti pensas, por que non quedaría na casa ca miña mantita e as miñas pelis ñoñas.

Outra posibilidá é marcharte cas amighas por aí a faser locuras, que máis ben se quedan en parvadas.

Pero as veses tamén lighamos. O malo é lque che toque un narcisista que fala hasta polos codos: "yo, yo, yo..." e que se cre Travolta.

Entón dis marcho pa' casa, paso de dormir con este, e de volta como a noite non podía acabar millor páranche os das resetiñas e dis ti : joder, como non iba beber!, dalghunha maneira tiña que aghuantar ó tipo este.

Alghunhas si consighen pillar, pero despois de curralo moito. Van de compras ó women secrets

recrean as fantasías deles

e pillan ben, ó típico xansiño que bica o chan onde elas pisan




outras sen embargo pasan a ser ignoradas, mulleres florero, todo pero nada


e no amor como na guerra todo vale, e o que para uns é inconcebible para outros é un placer

Espero que para vós os astros se alinearan de forma correcta neste día
e que disfrutedes de un día pleno e cheo deso que chaman amor cando queren desir eso. Pois eso felís san pimpín!!

Deixovos ca cansión de actualidá que claramente mostra o amor neste prinsipio do 2008

Jujel

Por fin chegha algho á rede co que os ghallegh@s seseantes e gheantes nos identificamos, unha versión do Google a medida pa nós. Non é exactamente a gheada miña, pero polo menos si a de moitos internautas ghalleghos que se ven cada ves menos motivados por unha normativa que pretende contentar ós lusistas e que non reflexa en absoluto o falar noso.
Ahora é "achegar algo" "reitor", que un verdadeiro falante diría retor. Pero bueno, é millor pensar como evolusionaría a lingua vía Portughal, en ves de pararse a escoitar á xentiña que siempre falamos ghallegho e que realmente imos ser os que perpetuemos que este se sigha falando, se o standar de laboratorio e artifisial non acaba con el, claro. E ollo que eu estouche moi a favor de que haxa unha norma común pa escrita, pero recuperando palabras ghalleghas que sighen vivas, non traéndoas de Portughal como quen vai buscar toallas.
E despois oes cousas raras como altofalante, autocolante, etc., e mismo che corrixen cando falas pero eso si, os pronomes non colocan un ben "nin que os fodan pa"!
Pois ben este Jujel ten frases do máis representativas como "mi ma"...
Dádevos en paseiño por el e xa veredes.

Vou acabar cunha expresión que lle encanta a Angueira e cia e que transformei nun pareado:

Que de deles veñen, que de deles van!
Matan o ghallegho e vanse a Portughal!

Manselle e o seu túnel

Esta é unha entradiña pequena, pero de bastante relevansia. Atención a esta noticia sobre Manselle.
Primeiro mirádea e despois flipade.
Alussiiinaaaanntee, os que antes foron causantes agora queren ser os salvadores e atribuirse os méritos. Está ben sobre todo cando o que intentan é mostrar que eles si se moven pola xente, e por que non se moveron antes, cando polo baixiño permitiron tal aberrasión en Manselle.
Igual o que intentan é unha redensión para a súa pobre alma pecadora!
Que boa falta lles fai!

http://tierrasdesantiago.es/index_3.php?idMenu=321&idNoticia=257871